"Ik had het gevoel dat ik mijn kindje verkocht"

Manege De Poelruiters sluit deuren na veertig jaar

STREEK – Het veertigjarig bestaan kan manage De Poelruiters dit jaar nog net beleven, maar vanaf zaterdag 28 juni is het voorbij. Op de locatie aan het Poelruiterpad komen tijdelijke verblijfswoningen van Teylingereind te staan. Roel Korbee, eigenaar en oprichter van De Poelruiters, voelt dat de jaren gaan tellen. Al gaat het afscheid nemen niet gemakkelijk: “Ik heb Teylingereind een voorstel gedaan. Veertig jaar lang ben ik de mensen van dienst geweest en dit is inderdaad het juiste besluit. Maar als ik de mensen in de kantine met elkaar hoor bespreken waar ze heen gaan, dan krijg ik het nog regelmatig moeilijk.”

Door Joep Derksen

Korbee (62) begon indertijd met twee pony’s en een paard onder de naam “Oegstgeester Manege De Poelruiters”. De eerste twintig jaar was de manege gevestigd in het oude zwembad Poelmeer, maar door de aanleg van een weg verhuisde het geheel naar het Poelruiterpad. Enkele jaren geleden werd duidelijk dat Teylingereind uitbreidingsplannen had, maar de jeugdinrichting had nog geen contact opgenomen met Korbee. Hij vertelt hierover: “We zijn allemaal mens en hebben niet het eeuwige leven. Ik heb een heel mooi vak, maar het betekent wel zeven dagen en nachten per week werken. Wanneer je ouder wordt, ga je nadenken over je gezondheid. Op vrijwillige basis heb ik een deal gemaakt met Teylingereind. Zij dachten in eerste instantie alleen maar aan uitbreiding tot aan mijn grond, maar ik wilde het wel verkopen en heb hen een voorstel gedaan. Mijn bedrijf is namelijk onverkoopbaar aan jonge ondernemers: je moet van paarden en mensen houden en alleen de rente kan je al nekken.”

Hij vervolgt: “Teylingereind is ingehaakt op het voorstel. In eerste instantie had ik het gevoel dat ik mijn kindje verkocht en bedacht dat straks zo’n 600 kinderen en volwassenen op straat staan. Maar mijn adviseur vertelde me dat het tijd is om aan onszelf te denken en dat je ook afscheid moet kunnen nemen. Ik ben de mensen veertig jaar van dienst geweest en heb dus vanuit dat standpunt een redelijk gevoel. Zaterdag 28 juni vindt de laatste les plaats en dan zal er zeker wel een snikje vallen bij ons en bij anderen. Zondag 29 juni organiseren we een afscheidsborrel.”

Strand

Als 8-jarig jongetje hielp Korbee al met het begeleiden van pony’s op het strand van Noordwijk en de liefde voor de paarden heeft hem en zijn vrouw nooit losgelaten. “Wij zijn de laatste der Mohikanen: we zijn nog echte paardenmensen. Tegenwoordig heb je alleen nog maar mensen met paarden. Al op jonge leeftijd fascineerde het houden van paarden en het organiseren van evenementen mij en ik had maar één ideaal: het beginnen van een manegebedrijf. Ik wilde breed met de jeugd en de mensen werken en heb er nooit naar gestreefd om een hoog competitieniveau te bereiken. We wilden de mensen enthousiast maken voor de paardensport. Dankzij de goede sfeer en begeleiding is dat prima gelukt.”

Hoe gaat Korbee het laatste half jaar in? “We hebben nog 30 lespaarden maar zijn aan het afbouwen, al zijn de mensen niet weg te krijgen. Ik zal proberen m’n best te doen de jeugd met adviezen te helpen met het uitplaatsen naar andere maneges. Als zal dat moeilijk worden omdat de maneges in de buurt met wachtlijsten werken. Vanaf juli nemen mijn vrouw en ik een jaar helemaal rust, al hebben we wel plannen om daarna weer wat op te pakken. Dat wordt geen manege: daar heb ik de energie niet meer voor. We denken erover om een Vereniging Vrienden van Manege De Poelruiters op te starten, waarmee we buitenritten, ruiterweekenden en bijeenkomsten gaan organiseren. Zo blijft de herinnering aan de Poelruiters behouden. Wat mijn eigen woning betreft: ik ga wat huren en wil een paar van de paarden zelf houden. Zonder paarden kan ik niet leven. Wat de manege betreft: het was prachtig, maar nu is het mooi geweest.”